Кипрская Православная Церковь

Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2020, το εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους αυτοστέγασης Γερίου.

O Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος τη Δευτέρα, 10 Φεβρουαρίου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους αυτοστέγασης Γερίου.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στον Άγιο Δομέτιο. Το εσπέρας της ιδίας,  θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Νέου Χωριού Κυθρέας στην Αγλαντζιά. Την επομένη, 10 Φεβρουαρίου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ίδιο Ιερό Ναό.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου την Κυριακή, 9  Φεβρουαρίου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό της του Χριστού Γεννήσεως στην Τάλα.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
      6 Φεβρουαρίου 2020

***********************************************************

Αποστολικό Ανάγνωσμα Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15

10 Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, 11 τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. 12 καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· 13 πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. 14 σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, 15 καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

10 Συ όμως έχεις παρακολουθήσει την διδασκαλίαν, την συμπεριφοράν και αναστροφήν μου, τας αγνάς μου διαθέσεις, την φωτισμένην και ζωντανήν πίστιν μου, την μακροθυμίαν μου, την αγάπην και την υπομονήν μου. 11 Εχεις παρακολουθήσει ακόμη εκ του πλησίον και είδες τους διωγμούς και τα παθήματα, που μου έγιναν εις την Αντιόχειαν, στο Ικόνιον, εις τα Λυστρα. Ποσον φοβερούς διωγμούς υπέφερα τότε! Και όμως από όλους με εγλύτωσεν ο Κυριος! 12 Αλλά και όσοι θέλουν να ζουν με την ευσέβειαν, που διδάσκει και εμπνέει ο Ιησούς Χριστός, θα υποστούν διωγμούς. 13 Ανθρωποι δε κακοί και μοχθηροί, πλάνοι και απατεώνες θα προκόψουν στο χειρότερον πλανώντες τους άλλους, πλανώμενοι και οι ίδιοι. 14 Συ όμως μένε σταθερός εις εκείνα, που έμαθες, και την αλήθειαν των οποίων την έχεις πλέον βεβαιωθή, έχων υπ’ όψιν σου και από ποιόν διδάσκαλον εδιδάχθης αυτά. 15 Και μη λησμονής, ότι από αυτήν ακόμη την πλέον απαλήν ηλικίαν σου γνωρίζεις τας Αγίας Γραφάς, αι οποίαι ημπορούν να σε κάμουν σοφόν και συνετόν εις τας αληθείας, που οδηγούν εις την σωτηρίαν, δια της πίστεως στον Ιησούν Χριστόν.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. ιη΄ 10-14

Eἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύ­την· 10 Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. 11 ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· 12 νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. 13 καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανόν ἐπᾶραι, ἀλλ’ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. 14 λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Νεοελληνική Απόδοση

10 “Δυο άνθρωποι ανέβησαν στο ιερόν να προσευχηθούν, ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. 11 Ο Φαρισαίος εστάθη επιδεικτικώς δια να προκαλή εντύπωσιν· και δια να δοξάση τον ευατόν του, αυτά προσηύχετο· Σε ευχαριστώ, Θεε μου, διότι δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί η και ωσάν αυτός ο τελώνης. 12 Εγώ νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, Δευτέρα και Πεμπτην, δίδω το δέκατον από όλα γενικώς όσα αποκτώ. Εγώ είμαι ενάρετος. 13 Και ο τελώνης, που εστέκετο κάπου μακρυά από το θυσιαστήριον, δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να σηκώση στον ουρανόν, αλλ’ εκτυπούσε το στήθος του λέγων· Θεε μου, σπλαγχνίσου με τον αμαρτωλόν και συγχώρησέ με. 14 Σας διαβεβαιώνω, ότι αυτός ο περιφρονημένος από τον Φαρισαίον τελώνης κατέβηκε στο σπίτι του με συγχωρημένας τας αμαρτίας του, αθώος και δίκαιος ενώπιον του Θεού, παρά ο Φαρισαίος εκείνος. Διότι κάθε ένας που υψώνει τον ευατόν του, θα ταπεινωθή από τον Θεόν και θα καταδικασθή, ενώ εξ αντιθέτου εκείνος που ταπεινώνει τον ευατόν του θα υψωθή και θα δοξασθή από τον Θεόν”.

***********************************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020 – ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

(Λουκ. ιη΄ 10-14) (Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

Στις κορυφογραμμές της ταπείνωσης

«Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ»

Με τη δύναμη του Πανάγαθου Θεού εισερχόμαστε στο ευλογημένο στάδιο του Τριωδίου, το οποίο αποτελεί ευκαιρία πνευματικού ανεφοδιασμού και ψυχικής μεταρσίωσης. Συνιστά την πιο ισχυρή πρόκληση για να εγκολπωθούμε στη ζωή μας βασικές πνευματικές αρετές και να αποκομίσουμε πλούσια εν Χριστώ καρποφορία. Ειδικότερα, τη σημαντική αυτή περίοδο του Τριωδίου την ανοίγει η Εκκλησία μας με λατρευτικές ανατάσεις που εκτοξεύουν τον άνθρωπο σε αναβάσεις πνευματικής εμβέλειας και ευγενούς καλλιέργειας. Άξονας βασικότατος γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η πνευματική ζωή, θυμίζει η Εκκλησία ότι είναι η μετάνοια του ανθρώπου, η οποία περνά μέσα από το δρόμο της καλλιέργειας της ταπεινοφροσύνης και της απόταξης του εγωισμού.

Η εμβέλεια της παραβολής

Η σημερινή πρώτη Κυριακή του Τριωδίου, ονομάζεται του Τελώνου και του Φαρισαίου, από την ομώνυμη παραβολή. Θέλει ακριβώς να στείλει ξεκάθαρο το μήνυμα ότι η πνευματική πορεία που διακλαδώνεται μέσα από τη μετάνοια, περνά από το κανάλι της συναίσθησης της αμαρτωλότητάς μας.

Ο Φαρισαίος της παραβολής ήταν, ο κατά τα άλλα, «θρησκευτικός» και «ενάρετος» άνθρωπος της εποχής του. Εφάρμοζε τις εντολές του Θεού, αλλά μόνο εξωτερικά, τυπικά και επιφανειακά. Η θρησκευτικότητά του ήταν μια αποθέωση της τυπολατρίας. Η προσευχή του δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια στείρα επίδειξη ικανοτήτων και κατορθωμάτων, για τα οποία και καμάρωνε τον εαυτό του. Και ακριβώς, αυτός ο εγκλωβισμός στον εαυτό του δεν του επέτρεπε να κοιτάξει καθαρά κανένα άλλο. Η υπερηφάνεια του τον άφησε να εκπέσει σε μια εσωτερικά διχασμένη και δυστυχισμένη ύπαρξη. Δυστυχώς και ο σημερινός άνθρωπος εναρμονίζεται εν πολλοίς με την παθογένεια του Φαρισαίου, με όλες τις παρενέργειες που βιώνουμε με τόσο οδυνηρό τρόπο.

Η σωτήρια διέξοδος

Πώς μπορεί όμως ο άνθρωπος ν’ αποφύγει τις παγίδες που κρύβονται πίσω από την πνευματική του πορεία; Ακριβώς, με τη στάση του Τελώνη, η Εκκλησία μας βοηθά να εξέλθουμε από ένα φαύλο κύκλο, στον οποίο συνήθως περιπλεκόμαστε, και τα φοβερά αδιέξοδα που υψώνονται απέναντί μας. Ο Τελώνης συναισθανόταν την αμαρτωλότητά του. Για την κατάντια του όμως αυτή μεμφόταν μόνο τον εαυτό του. Παρά την αμαρτωλότητά του όμως αναγνώριζε την παρουσία του Θεού στο πρόσωπο των άλλων ανθρώπων. Η σωτήρια ελπίδα που εμφιλοχωρούσε στην καρδιά του μεταφραζόταν στην πράξη σε συμπάθεια, έλεος, αγάπη και συγχώρηση. Γι’ αυτό, εκείνο που έβγαινε μέσα από το στόμα του δεν ήταν λόγος εγωιστικός, αλλά λόγος ταπείνωσης: «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ».

Βλέπουμε ακριβώς μέσα από το πρόσωπο του Τελώνη ν’ αποκαλύπτεται ένα μεγάλο θαύμα που είχε συντελεστεί στο βάθος της ψυχής του. Είχε εγκολπωθεί την υψιπετή αρετή της ταπεινοφροσύνης. «Στολή της θεότητος εστίν η ταπεινοφροσύνη», τονίζει η πατερική σοφία. Η ταπείνωση είναι τελικά το

θεμέλιο της μετάνοιας, που προβάλλει σαν κύριο στοιχείο της πνευματικής ζωής που ξανοίγεται μπροστά μας την περίοδο του Τριωδίου.

Αγαπητοί αδελφοί, ο υπερήφανος Φαρισαίος, που η περίπτωσή του αποτυπώνεται με διάφορες μορφές σε όλες τις εποχές, αναγκάζεται να προσγειωθεί οδυνηρά γιατί εξαρτά την ύπαρξή του μόνο από τις επιδοκιμασίες, τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες των άλλων ανθρώπων. Η Εκκλησία πολύ σοφά μας προτρέπει ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Τελώνη και να αποφύγουμε εκείνο του Φαρισαίαου: «Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν και τελώνου μάθωμεν το ταπεινόν εν στεναγμοίς, προς τον Σωτήρα κραυγάζοντες ίλαθι μόνε ημίν ευδιάλλακτε». Το δρόμο της ταπείνωσης βάδισαν και όλες οι άγιες μορφές της Εκκλησίας μας, οι οποίες με τη ζωή και το παράδειγμά τους πάτησαν τις πιο ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές. Τέτοια ήταν και η μορφή του Νικηφόρου του μάρτυρα, του οποίου τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Τιμούμε επίσης σήμερα τον Άμμωνα και τον Φιλάγριο, επισκόπους Κύπρου και επίσης τον Άμμωνα και τον Αλέξανδρο, μάρτυρες επίσης του νησιού μας. Τους παρακαλούμε να πρεσβεύουν υπέρ ημών προς τον Πανάγαθο Θεό και να αξιωθούμε και εμείς μιας τέτοιας ευλογημένης πορείας, με φόντο την ταπείνωση και τη μετάνοια. Γένοιτο.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

Ε΄ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΑΓΙΟΛΟΓΙΑΣ

«Η τιμή της Θεοτόκου στην Κύπρο»

(Παραλίμνι, 12-16 Φεβρουαρίου 2020)

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Επί τη συμπληρώσει 60 ετών εκκλησιαστικής διακονίας

Πανιερ. Μητροπολίτη Κωνσταντίας-Αμμοχώστου κ. Βασιλείου

(Παραλίμνι, 16 Φεβρουαρίου 2020)

ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΟΝΩΝ

«Η ζωντανή παρουσία της Θεοτόκου στην Κύπρο δια των εικόνων της»

(Παραλίμνι, 12 Φεβρουαρίου – 29 Μαρτίου 2020)

Η Ιερά Μητρόπολις Κωνσταντίας – Αμμοχώστου, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της Πολιτιστικής Ακαδημίας «Άγιος Επιφάνιος», διοργανώνει από τις 12 μέχρι τις 16 Φεβρουαρίου 2020 το Ε΄ Διεθνές Συνέδριο Κυπριακής Αγιολογίας με θέμα «Η τιμή της Θεοτόκου στην Κύπρο». Το Συνέδριο είναι αφιερωμένο στον όσιο Νεόφυτο τον Έγκλειστο, επί τη συμπληρώσει 800 ετών (1220–2020) από την κοίμησή του.

Η Κυπριακή Αγιολογία είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο της Ιστορίας της Κύπρου, αλλά και της Ορθόδοξης Εκκλησίας γενικότερα, το οποίο δεν έχει μελετηθεί συστηματικά και επαρκώς μέχρι σήμερα. Η διοργάνωση των Αγιολογικών Συνεδρίων από την Ιερά Μητρόπολη Κωνσταντίας ευελπιστεί να καλύψει αυτό το επιστημονικό κενό. Τα τέσσερα πρώτα Αγιολογικά Συνέδρια (2012, 2014, 2016 και 2018), πραγματεύθηκαν γενικά και ειδικά θέματα σχετικά με την Κυπριακή Αγιολογία, όσον αφορά στον βίο και την τιμή Κυπρίων και Οικουμενικών Αγίων, από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες μέχρι και το τέλος της Τουρκοκρατίας.

Η Τελετή Έναρξης του Ε΄ Διεθνούς Συνεδρίου Κυπριακής Αγιολογίας θα πραγματοποιηθεί στον μητροπολιτικό ναό Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου την Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου 2020, και ώρα 5:00 μ.μ.. Το πρόγραμμα της τελετής έναρξης θα περιλαμβάνει χαιρετισμούς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, ενώ θα αναγνωσθεί επίσης Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη. Το Μουσικό Σχολείο Αμμοχώστου θα παρουσιάσει μουσικό πρόγραμμα με ύμνους και τραγούδια προς τιμήν της Θεοτόκου.

Οι Εργασίες του Συνεδρίου θα λάβουν χώρα στο Συνοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως στο Παραλίμνι από την Πέμπτη, 13 Φεβρουαρίου, μέχρι το Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου. Στο Συνέδριο συμμετέχουν ιεράρχες της Εκκλησίας Κύπρου, καθώς και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες των Λατίνων, Αρμενίων και Μαρωνιτών της Κύπρου. Συμμετέχουν επίσης διακεκριμένοι καθηγητές και ερευνητές από Πανεπιστήμια και Επιστημονικά Ινστιτούτα της Κύπρου, της Ελλάδας, της Γερμανίας, της Ελβετίας, της Γεωργίας και των ΗΠΑ, με θέματα που άπτονται διαφόρων επιστημονικών κλάδων, όπως Θεολογία, Φιλολογία, Ιστορία, Αρχαιολογία και Τέχνη, Αρχιτεκτονική, Παλαιογραφία, Λαογραφία, Δίκαιο, Κοινωνιολογία και Μουσικολογία. 

Οι Εργασίες του Συνεδρίου είναι ανοικτές στο κοινό. Είσοδος ελεύθερη.

Στο πλαίσιο του Συνεδρίου, την Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου, ώρα 7:00 μ.μ., στο Δημοτικό Θέατρο Σωτήρας, θα πραγματοποιηθεί μουσικοχορευτική παράσταση με τίτλο «Σε σένα Παναγιά, γλυκιά μας μάνα». Παρουσιάζει το Πολιτιστικό Εργαστήρι «Παρά την Λίμνην» του Δήμου Παραλιμνίου.

Η πανηγυρική λήξη του Συνεδρίου θα τελεστεί την Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου, με συνοδικό συλλείτουργο στον μητροπολιτικό ναό Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου, προϊσταμένου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου, επί τη συμπληρώσει 60 ετών εκκλησιαστικής διακονίας του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας – Αμμοχώστου κ. Βασιλείου. Προς τιμήν του Πανιερώτατου θα ακολουθήσει στις 11:00 π.μ. τιμητική εκδήλωση στον μητροπολιτικό ναό Αγίου Γεωργίου, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Αρχιεπισκόπου Κύπρου.

Στο πλαίσιο του Συνεδρίου, επίσης, θα πραγματοποιηθεί Έκθεση Εικόνων της Θεοτόκου στον παλαιό ναό Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου με θέμα «Η ζωντανή παρουσία της Θεοτόκου στην Κύπρο δια των εικόνων της». Τα Εγκαίνια της θα τελεστούν το βράδυ της Τετάρτης, 12 Φεβρουαρίου, ενώ η Έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι και την Κυριακή, 29 Μαρτίου. Σε αυτήν θα εκτίθενται εικόνες από ναούς της επαρχία μας, από τις Ιερές Μονές και άλλους σημαντικούς ναούς της Κύπρου, καθώς και σημαίνουσες εικόνες από την Κωνσταντινούπολη. Η Έκθεση Εικόνων θα συνοδεύεται από ειδική έκδοση – «Οδηγό» με φωτογραφίες και κείμενα, όπως επίσης και από φάκελο με φωτογραφίες των πιο σημαντικών εικόνων.

Δείτε το Πρόγραμμα του Συνεδρίου Εδώ….

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΧΟΡΟΣΤΑΣΙΑ

 ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ

 κ. ΒΑΡΝΑΒΑ

Την ερχόμενη Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2020, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Τριμυθούντος κ. Βαρνάβας θα λειτουργήσει στο παρεκκλήσιο της Αγίας Παρασκευής στη Μοσφιλωτή.

Το εσπέρας της ίδιας ημέρας, ο Πανιερώτατος θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Κάτω Δρυ.

(Ώρα έναρξης: 5:00μ.μ.)

Ιερά Μητρόπολις Τριμυθούντος,
6 Φεβρουαρίου 2020.

Τη Δευτέρα, 02 Μαρτίου 2020 (Καθαρά Δευτέρα) αρχίζει η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Όσο αφορά το θέμα της νηστείας σας υπενθυμίζουμε ότι η Εκκλησία παραγγέλνει τα παρακάτω:

1. Την Τετάρτη (12 Φεβρουαρίου 2020) και την Παρασκευή (14 Φεβρουαρίου 2020) γίνεται κατάλυση σε όλα, συμπεριλαμβανομένου του κρέατος. Διότι η νηστεία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο για την απόκτιση των αρετών.

2. Την Τετάρτη και την Παρασκευή (19 Φεβρουαρίου και 21 Φεβρουαρίου 2020) γίνεται απόλυτη νηστεία, δηλαδή ούτε οίνος, ούτε έλαιο. Με τις δύο αυτές ημέρες συμπληρώνονται οι 50 ημέρες νηστείας, από την καθαρή Δευτέρα έως το Μεγάλο Σάββατο.

3. Καθόλη τη διάρκεια της εβδομάδας, μετά την Κυριακή της Απόκρεω, γίνεται κατάλυση σε όλα εκτός από το κρέας (εβδομάδα της Τυρινής).

4. Κατά την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, που αρχίζει τη Δευτέρα, 02 Μαρτίου 2020, οίνος και έλαιο καταλύονται μόνο Σάββατο και Κυριακή.

*******************************************************************************

ΤΡΙΩΔΙΟ (70 ημέρες πριν το Πάσχα)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
Την Κυριακή αυτή διαβάζεται ή ομώνυμη παραβολή, στην οποία διακρίνουμε τα αποτελέσματα της υπερήφανης προσευχής του «δικαίου» Φαρισαίου πού τελικά δεν εισακούστηκε και της ταπεινής προσευχής του αμαρτωλού Τελώνου, του οποίου (ή προσευχή) ανέβη στον ουρανό ως θυμίαμα και εισακούστηκε. Μ’ αυτό τον τρόπο ή Εκκλησία μας βοήθα να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη προσεγγίσεως της ύψοποιού ταπεινώσεως, την οποία κάθε χριστιανός πρέπει να επιδιώκει μέσα στην περίοδο της αγίας Τεσσαρακοστής και κατ’ επέκταση στη ζωή του. Ό ταπεινός άνθρωπος δεν κινδυνεύει να πέσει. «Ό υποκάτω πάντων ων, που πεσείται;» λέγουν οι Πατέρες. Δηλ. αυτός πού τοποθετεί και θεωρεί τον εαυτόν του κάτω – κάτω, χαμηλότερα άπ’ όλους, που θα πέσει; Και ο Μέγας Αντώνιος έλεγε: «Είδα όλες τις παγίδες του εχθρού να έχουν απλωθεί πάνω στη γη και είπα λυπημένος: Ποίος άραγε μπορεί να τις αποφύγει; Και άκουσα φωνή πού έλεγε: Η ταπεινοφροσύνη!» Την Τετάρτη και Παρασκευή αυτής της εβδομάδας τρώγεται και κρέας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Ή παραβολή του «Άσωτου Υιού» είναι γνωστή. Ομιλεί για ένα πλούσιο νέο ο όποιος άσωτα κατασπατάλησε την περιουσία του σε χώρα μακρινή και στο τέλος κατάντησε να βόσκει χοίρους. Τότε μετανόησε και επέστρεψε στον πατέρα του, πού τον δέχθηκε με άπειρη αγάπη και στοργή. Ή παραβολή είναι ανεξάντλητη σε νοήματα, αφού, όπως λέγεται, ολόκληρο το έργο της Θείας Οικονομίας ευρίσκεται μέσα σ’ αυτή. Το βαθύτερο νόημα της παραβολής είναι τετραπλό: α. Ή απελπιστική κατάσταση στην οποία φθάνει ο αμαρτωλός. β. Ή ανάγκη μετανοίας και τα σωτήρια αποτελέσματα της. γ. Το μέγεθος της θείας Ευσπλαχνίας στην οποία μπορούν να στηρίζονται καί οι πλέον αμαρτωλοί, ώστε να μη φθάνουν ποτέ στην απελπισία. Κανένα αμάρτημα, όσο μεγάλο κι αν θεωρείται, δεν μπορεί να υπερνικήσει τη φιλάνθρωπη γνώμη του Θεού και δ. Ή αποφυγή του αισθήματος της αυτάρκειας του δικαιωμένου, όπως θεωρούσε τον εαυτό του ο πρεσβύτερος υιός. Εάν λοιπόν συναισθανθούμε την πραγματική πνευματική μας κατάσταση και με ειλικρίνεια ομολογήσουμε τα λάθη μας και την κατασπατάληση των ταλάντων πού μας χάρισε ο Θεός, θα καταλάβουμε ότι αύτη την Κυριακή Όλοι μας εορτάζουμε και όλοι, κατά κάποιο τρόπο, είμαστε άσωτοι υιοί, απομακρυνθέντες από τον «Οίκον του Ουρανίου Πατρός μας». Τετάρτη καί Παρασκευή τηρείται κανονική νηστεία (αλάδωτα).

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ
Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγε – «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο ο τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής). Ό λόγος πού το καθιέρωσε ή Εκκλησία μας, παρ’ ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ό έξης: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς ή και μερικοί, λόγω πτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσυνών, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι εθέσπισαν το μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των άπ’ αιώνος εύσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών». Επειδή την Κυριακή της Απόκρεω ποιούμε ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και οι κεκοιμημένοι μας ακόμη δεν κρίθηκαν, τους μνημονεύουμε σήμερα και, επικαλούμενοι το άπειρο έλεος Του, παρακαλούμε τον Θεό με το μνημόσυνο πού κάνουμε, να τους αναπαύσει. Συγχρόνως δε, ενθυμούμενοι και εμείς το θάνατο, «διεγειρόμεθα προς μετάνοιαν…».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Ή Κυριακή αυτή λέγεται έτσι, διότι από την επόμενη ήμερα (Δευτέρα) απέχουμε κρέατος. Δηλ. ή Κυριακή της Άπόκρεω είναι ή τελευταία ημέρα της κρεοφαγίας μέχρι Πάσχα και δεν επιτρέπεται ή κατάλυση κρέατος, εκτός αν πρόκειται για άρρωστους. Οι θείοι Πατέρες έταξαν αυτή την Κυριακή να γίνεται ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού για να θυμόμαστε, όχι μόνο τη φιλανθρωπία Του (από την Κυριακή του Άσωτου), αλλά και τη δικαιοσύνη Του στην κρίση, πού θα γίνει μερικώς την ήμερα του θανάτου μας, και τελικώς – τελεσιδίκως στη Δευτέρα Παρουσία Του. Έτσι είναι δυνατόν να διεγειρόμαστε από τον ύπνο ή αμελείας προς εργασία των αρετών και καλλιέργεια – αύξηση των ταλάντων μας.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Μετά την προηγηθείσα (με τα προηγούμενα) παιδαγωγία, οι Θεοφόροι Πατέρες σαν άριστοι Στρατηγοί, πού προετοιμάζουν τα στρατεύματα τους για μάχη με τα λαμπρά Παραδείγματα των ηρώων, μας προβάλλουν ήδη προς μίμηση και παρηγοριά όλους τους διαλάμψαντες οσίους και θεοφόρους Πατέρες και Μητέρες – Μοναχούς και Μοναχές πού αγίασαν με νηστεία – αγρυπνία – προσευχή και ταπείνωση. Όλοι αυτοί πού αποτελούν παραδείγματα αγώνος και μετανοίας μας παρακινούν και μας προτρέπουν στον πνευματικό αγώνα πού αρχίζει, προς απόκτηση των αρετών, απόρριψη των κακιών καί τελική κατάκτηση «των έπηγγελμένων ημίν αγαθών» (εγκόσμιων και υπερκοσμίων). Κακώς επικράτησε να θεωρούνται το Σάββατο αυτό και το Α’ Σάββατο των Νηστειών (του θαύματος του Αγίου Θεοδώρου) ως Ψυχοσάββατα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
Μετά τη διακοπή της κρεοφαγίας, αυτή την εβδομάδα (τρίτη του Τριωδίου), ΟΛΕΣ τις ημέρες της, τρώμε τυροκομικά, αυγά και ψάρια. Γι’ αυτό ονομάστηκε «Τυροφάγου» ή «Τυρινής». Ή Εκκλησία μας, χωρίς να θεωρεί μολυσμένη καμία τροφή, επιτρέπει τη βρώση γάλακτος και αυγών και όχι το πρόβατο ή το κοτόπουλο, πού τα παράγουν, ΔΙΟΤΙ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ τις τροφές σε περισσότερο και ολιγότερο βοηθητικές στην εγκράτεια και κατά καιρούς άλλες επιτρέπει και άλλες απαγορεύει. Μαζί με τη νηστεία λοιπόν, πού αρχίζει μερικώς και σταδιακώς από την εβδομάδα αυτή, ή Εκκλησία φέρει ενώπιον μας και μας θυμίζει με τα τροπάρια αυτής της Κυριακής, την εξορία των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, πού έγινε λόγω της παρακοής τους (δεν ετήρησαν τη νηστεία, σχετικά με τον απαγορευμένο καρπό). Αντί του Παραδείσου και της αιωνιότητας, βρήκαν το θάνατο. Και εμείς καλούμεθα (με την υμνολογία της ημέρας) αυτό πού έχασε ο Αδάμ με την ακρασία (ανυπακοή, άμετανοησία, εγωισμό και γαστριμαργία), να το κερδίσουμε με την εγκράτεια (υπακοή, μετάνοια, ταπείνωση και νηστεία). Γι’ αυτό ή Εκκλησία μας αύτη την Κυριακή μας τονίζει ότι: «Το στάδιον των αρετών ηνέωκται (άνοιξε) οι βουλόμενοι αθλήσαι (όσοι θέλουν ν’ αγωνιστούν) εισέλθετε…», ώστε, όσοι είναι καλοπροαίρετοι, ν’ αρχίσουν με όρεξη και χαρά τον αγώνα της Τεσσαρακοστής.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ «ΚΑΘΑΡΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ»
Την ήμερα αύτη ή Εκκλησία μας θυμάται και εορτάζει το δια των κολλύβων θαύμα του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, όταν ό αυτοκράτωρ Ιουλιανός ό Παραβάτης σκέφθηκε να μολύνει τους Χριστιανούς την «Καθαρά Εβδομάδα» προσφέροντας τους στην αγορά της Κων/πόλεως μόνο μη νηστήσιμα φαγητά και επί πλέον είδωλόθυτα. Τις προθέσεις αυτές του Ιουλιανού τις απεκάλυψε ό Άγιος Θεόδωρος στον Πατριάρχη Εύδόξιο, παρουσιασθείς στον ύπνο του. Και αυτός, προς αντιμετώπιση του προβλήματος, διέταξε εγκαίρως να κάνουν κόλλυβα με πολύ σιτάρι, ώστε μ’ αυτά να τραφούν οι Χριστιανοί. Από παρεξήγηση αυτής της εορτής, πολλοί Χριστιανοί θεωρούν το Σάββατο αυτό σαν Ψυχοσάββατο και πηγαίνουν στους Ναούς κόλλυβα για τους κεκοιμημένους τους. Ή συνήθεια αυτή ωφελεί τους κοιμηθέντας, αλλά εμείς εξηγήσαμε ότι δύο είναι τα Ψυχοσάββατα (παραμονή Απόκρεω και Πεντηκοστής). Επομένως μπορούμε να θυμόμαστε το θαύμα κάνοντας κόλλυβα προς δόξα του Θεού και του Μαρτυρά Του (κόλλυβα Άγιου) και με την ευκαιρία αυτή, να κάνουμε κόλλυβα και υπέρ των κεκοιμημένων μας.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Από τη Δευτέρα μετά την Κυριακή της Τυρινής αρχίζει ή Μεγ. Τεσσαρακοστή. Είναι περίοδος αυστηρής νηστείας, εκτενών ιερών ακολουθιών και γενικώς πνευματικής περισυλλογής και μετάνοιας. Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο οι Άγιοι Πατέρες έθέσπισαν την 40ήμερη αύτη νηστεία, κατά μίμηση της 40ήμερης νηστείας του Κυρίου, ώστε προετοιμασμένοι με προσευχές και ελεημοσύνες, με νηστείες και αγρυπνίες, με δάκρυα και εξομολόγηση και καθαρή συνείδηση, να εορτάσουμε τις άγιες ήμερες των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Νηστεύουμε για τα ιδικά μας αμαρτήματα, λέει ό Άγιος Χρυσόστομος καί όχι για το Πάσχα ή τη Σταύρωση του Κυρίου μας. Λέγεται ή Τεσσαρακοστή αυτή «Μεγάλη», γιατί: α. Είναι μεγάλα τα γεγονότα στα όποια οδηγούμαστε (Πάθη – Ανάσταση). β. Ή νηστεία την περίοδο αύτη είναι αυστηρή και διαφέρει από τη νηστεία της Τεσσαρακοστής των Χριστουγέννων. Δηλ. είναι αλάδωτη, δεν τρώμε λάδι, πλην Σαββάτου και Κυριακής. Όλες τις άλλες ημέρες τρώμε ξηροφαγία ή αλάδωτα φαγητά. Εννοείται ότι αυτή τη νηστεία την έφαρμόζουν οι υγιείς. Όσοι έχουν προβλήματα υγείας, παίρνουν ευλογία από τον Έξομολόγο, τον Πνευματικό τους και ρυθμίζουν το ζήτημα. Ή νηστεία είναι παθοκτόνος και όχι σωματοκτόνος. Ή πρώτη ήμερα της Μεγ. Τεσσαρακοστής λέγεται «Καθαρά Δευτέρα», καθώς και όλη ή πρώτη εβδομάδα «Καθαρά Έβδομάς», επειδή οι πιστοί «καθαίρονται δια της νηστείας».

Επιμέλεια: π. Παναγιώτης Θεοδώρου, Θεολόγος.

 “He who has love, lays down his life for his neighbor.  For if one should hear an offensive word, and is himself able to respond with similar words, yet does not utter them, or if he is wronged, yet endures it and does not repay the one who has wronged him, then such a one lays down his life for his neighbor.”
Abba Poimen

Η Θεολογική Σχολή Εκκλησίας Κύπρου σας προσκαλεί σε διάλεξη που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020, ώρα 13:45-14:45, στην Αίθουσα Προβολών Α´ της Σχολής (Ισοκράτους 7, 1016, Λευκωσία) με θέμα: H συνάντηση της Ανατολικής με τη Δυτική Εξηγητική Παράδοση. Ομιλητής θα είναι ο Σωτήριος Δεσπότης, Καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε στο τηλέφωνο 22443055 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση info@theo.ac.cy.

Περίληψη ανακοίνωσης

Για δύο περίπου αιώνες η Ερμηνευτική στη Δύση και την Ανατολή κινούνταν σε δύο πεδία παράλληλα και ασύμπτωτα. Στον Δυτικό Χώρο είχε κυριαρχήσει η ιστορικοκριτική Μέθοδος, η οποία ανέταμε τα Κείμενα σε περικοπές, αναζητώντας τι τελικά όντως κήρυξε ο Ιστορικός Ιησούς. Ήδη στην αρχή του 20ου αι. ο γνωστός Σβάιτσερ διαπίστωσε ότι τελικά ο κάθε ερευνητής, κάτω από το μανδύα της αντικειμενικότητας, ανάλογα με τα κριτήρια που εκείνος αυθαίρετα έθετε, τελικά κατασκεύαζε μια βιογραφία του ιστορικού Ιησού κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των δικών του ιδεολογικών προκαταλήψεων. Από την άλλη πλευρά και στην Ανατολή θεωρήθηκε ότι η Ερμηνεία ουσιαστικά εξαντλείται στη συσσώρευση των πατερικών υπομνηματισμών σε κάθε περικοπή. Πλέον στη Δύση μέσω της συγχρονικής ερμηνείας τα Κείμενα αντιμετωπίζονται ως ενιαία αρμονικά Σύνολα και δη “απομνημονεύματα των Αποστόλων”. Στην Ανατολή αυτή η στροφή της Ερμηνευτικής αξιοποιήθηκε για μια ουσιαστική συνάντηση όχι με το πατερικό γράμμα αλλά με το πνεύμα, το οποίο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη ρητορική και ποιμαντική τέχνη των βιβλικών συγγραφέων. Βεβαίως ο Διάλογος μόλις έχει ανοίξει.

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του ομιλητή

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπουδές στο Τμήμα Θεολογίας το 1990. Μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα και στο Mainz της Γερμανίας. Ταυτόχρονες σπουδές στη Βυζαντινή και Ευρωπαϊκή Μουσική στο Ωδείο Σκαλκώτα – μέλος και σολίστ της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας. Το 1999 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Θεολογίας με τη διατριβή «Η Επουράνιος Λατρεία στα Αποκ. 4-5». 1996-2001 δίδαξε το μάθημα των ορθόδοξων θρησκευτικών σε γερμανικά Σχολεία του κρατιδίου της Έσσης. Το 1999 διορίστηκε Εκπρόσωπος Σύμβουλος Εκπαιδεύσεως για το μάθημα των Ορθοδόξων Θρησκευτικών στο Υπουργείο Πολιτισμού του Κρατιδίου της Έσσης, και συνέταξε τα αναλυτικά Προγράμματα της διδασκαλίας τού ιδίου μαθήματος στις δύο βαθμίδες του γερμανικού Γυμνασίου. Ταυτόχρονα συμμετείχε σε διαλόγους με τα λοιπά δόγματα εκπροσωπώντας την ορθόδοξη Εκκλησία στην πρωτεύουσα της Έσσης, Wiesbaden. Είναι Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με γνωστικό αντικείμενο την Ερμηνεία της Καινής Διαθήκης και Πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας από το 2015. Επί δεκαπενταετία υπηρετεί ως συντονιστής και διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και την ενότητα ΟΡΘ51 Η Ορθοδοξία στον 21ο αι. έχοντας επιβλέψει αρκετές μεταπτυχιακές εργασίες. Είναι μέλος της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Καινοδιαθηκολόγων, ενώ έχει δημοσιεύσει άρθρα στη γερμανική και την αγγλική γλώσσα. Κυριότερα έργα του είναι: Η Επουράνιος Λατρεία στα κεφ. 4-5 της Αποκαλύψεως του Ιωάννη (Διδ. Διατριβή), Wiesbaden 2000˙ Ο Ιησούς ως Χριστός και η Πολιτική Εξουσία στους Συνοπτικούς Ευαγγελιστές, Αθήνα 2006˙ Η Αποκάλυψη του Ιωάννη. To βιβλίο της Προφητείας. Λειτουργική και Συγχρονική Ερμηνευτική Προσέγγιση, Τόμοι Α’ & Β’, Αθήνα 2007˙ Ο Απόστολος Παύλος στην Αθήνα. Συγχρονική Ερμηνεία του Πρ. 17, Αθήνα 2009˙ Ο Κώδικας των Ευαγγελίων. Εισαγωγή στα Συνοπτικά Ευαγγέλια και Πρακτική Μέθοδος Ερμηνείας τους, Αθήνα  2007˙ και Η Αγία Γραφή στον 21ο αι. Τόμ. Α’ & Β’ Βιβλικές Μελέτες στη Βιβλική Ηθική, Αθήνα  2008 (Βλ. http://www3.soctheol.uoa.gr/sotdespo.html

Εκ της Θεολογικής Σχολής Εκκλησίας Κύπρου 

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΥΠΡΟΥ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΟΝΤΕΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Ιερά Αρχιεπισκοπή ανακοινώνει ότι η Εκκλησιαστική Επιτροπή Αγίου Χαραλάμπους της κατεχόμενης Κοντέας, σε συνεργασία με το Κοινοτικό Συμβούλιο και όλα τα οργανωμένα σύνολα της κατεχόμενης κοινότητας, εορτάζουν τον Άγιο Χαράλαμπο και καλούν τους συγχωριανούς και όλους τους πιστούς στην πανήγυρη στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Μενεού, όπου ιερουργεί ο Κοντεάτης Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Προδρόμου.

Την Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2020, στις 5.00 το απόγευμα θα τελεστεί Πανηγυρικός Εσπερινός και το πρωί της Δευτέρας 10 Φεβρουαρίου 2020, θα τελεστεί Όρθρος και Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος στο Μενεού.

Υπενθυμίζουμε ότι ο μεγάλος ναός της κατεχόμενης Κοντέας είναι επ’ ονόματι του Αγίου Χαραλάμπους.

Όσοι επιθυμούν να ετοιμάσουν εορτές και πρόσφορα, μπορούν να επικοινωνούν με τον Εκκλησιαστικό Επίτροπο, π. Παναγιώτη Προδρόμου, τηλ. 99520656.

Από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, για την Εκκλησιαστική Επιτροπής Αγίου Χαραλάμπους της κατεχόμενης Κοντέας.

5 Φεβρουαρίου 2020

Την ερχόμενη Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2020, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Δερύνειας και θα προστεί του ετήσιου μνημοσύνου των ηρώων Δημητράκη Χριστοδούλου, Στυλιανού Λένα και Σωτήρη Τσαγγάρη.

Οι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως θα λειτουργήσουν ή και κηρύξουν ως εξής: Αρχιμ. Αυγουστίνος Κκαράς στο εξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα στο Παραλίμνι, Πρωτ. Ηρακλείδιος Ξιούρος στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου, Πρωτ. Σταύρος Σταύρου στον Ιερό Ναό  Αναστάσεως του Σωτήρος στη Σωτήρα, Πρωτ. Γεώργιος Χατζηαδάμου στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Σωτήρα, Πρωτ. Χριστόδουλος Χριστοδούλου στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Συνοικισμού Αγίου Γεωργίου Αχερίτου-Βρυσούλλων, Οικ. Χρίστος Γιώργαλλος στον Ιερό Ναό Παναγίας Τραχιάς Άχνας, Οικ. Ανδρέας Χριστοδούλου στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Οικον. Φίλιππος Φιλίππου στον Ιερό Ναό Aγίας Μαρίνης και Αρχαγγέλου Μιχαήλ Δάσους Άχνας, Οικον. Ιωάννης Χαραλάμπους στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Συνοικισμού Αβίων στο Αυγόρου, Πρεσβ. Ανδρέας Θεμιστοκλέους στον Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ Φρενάρους, Πρεσβ. Χριστόδουλος Παπαϊωάννου στον Ιερό Ναό Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Αυγόρου, Πρεσβ. Ανδρέας Ηλία στον Ιερό Ναό Παναγίας Ελεούσης Λιοπετρίου, Πρεσβ. Κωνσταντίνος Αθανασίου στην Ιερά Μονή Αγίου Κενδέα παρά την κοινότητα Αυγόρου, Πρεσβ. Ανδρέας Χρίστου στον Ιερό Ναό Παναγίας Αγίας Νάπας, Πρεσβ. Ειρηναίος Κυριάκου στον Ιερό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα Συνοικισμού Δερύνειας, Πρεσβ. Πολύβιος Λαμπρινίδης στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου και Πρεσβ. Ανδρέας Παπαμιχαήλ στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας Συνοικισμού Παραλιμνίου.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας και Αμμοχώστου

Ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐµπιστοσύνη µέ τήν ὁποία ἀγκαλιάσατε τή Σχολή Γονέων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, µᾶς δίνει τή δύναµη ὄχι µόνο νά συνεχίσουµε τήν προσπάθεια συµπαράστασης στήν οἰκογένεια, ἀλλά καί νά προχωρήσουµε στήν ἐφαρµογή ἑνός νέου προγράµµατος πού θά κινηθεῖ πάνω σέ δύο ἄξονες: τήν ἐµπειρία τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἐπιστηµονική γνώση.

Γιά τήν καλύτερη ἐξυπηρέτηση τῶν ἀνδρογύνων πού θά παρακολουθήσουν κι ἐφέτος τίς συνάξεις τῆς Σχολῆς, σᾶς γνωστοποιοῦµε ὅτι οἱ συγκεντρώσεις θά γίνονται µέ βάση τή νέα µορφή καί δοµή τοῦ προγράµµατος σέ τρεῖς Ἐνορίες τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς περιφέρειας:

Ἱ. Ναός Ἁγίου Νικολάου, Ἔγκωμης

Ἱ. Ναός Ἀποστόλου Ἀνδρέα, Πλατύ

Ἱ. Ναός Ἁγίας Παρασκευῆς, Λακατάμια

Ἡ Z΄ Πνευματικὴ σύναξη διαλόγου μὲ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο πραγματοποιήθηκε στὶς 28  Ἰανουαρίου, 2020 στὴν αἴθουσα πολλαπλῆς χρήσης τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀκακίου. Στὶς πνευματικὲς αὐτὲς συνάξεις ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ σὲ ἐρωτήσεις τῶν πιστῶν ποὺ τοὺ ὑποβάλλονται εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς, ἐπώνυμα ἢ ἀνώνυμα.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΥΠΡΟΥ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΝΕΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΥΘΡΕΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Ιερά Αρχιεπισκοπή ανακοινώνει ότι η Εκκλ. Επιτροπή Αγίου Χαραλάμπους Νέου Χωριού Κυθρέας σε συνεργασία με την Εκκλ. Επιτροπή του Παρεκκλησίου Αγίου Χαραλάμπους Νέου Χωριού Κυθρέας στην Αγλαντζιά, το Κοινοτικό Συμβούλιο και όλα τα οργανωμένα σύνολα της κατεχόμενης κοινότητας εορτάζουν τον Άγιο Χαράλαμπο και μαζί τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο τον Στρατηλάτη.

Την Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2020, στις 5.15 το απόγευμα θα τελεστεί, στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Χαραλάμπους Νέου Χωριού Κυθρέας στην Αγλαντζιά, Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου.

Το πρωί της Δευτέρας 10 Φεβρουαρίου 2020, θα τελεστεί Όρθρος και Θεία Λειτουργία στον ίδιο πανηγυρίζοντα ιερό Ναό. Θα λειτουργήσει και κηρύξει ο Επίσκοπος Μεσαορίας.

Καλούνται οι εκτοπισμένοι του Νέου Χωρίου Κυθρέας και της ευρύτερης περιοχής Κυθρέας, καθώς και όσοι πιστοί τιμούν την μνήμη των Αγίων Χαραλάμπους και Θεοδώρου Στρατηλάτου να προσέλθουν στην Πανήγυρη.

Υπενθυμίζουμε ότι ο μεγάλος ναός της κοινότητας Νέου Χωριού Κυθρέας είναι επονώματι του Αγίου Χαραλάμπους. Επίσης, εκτός από τον παλαιό ναό του Αγίου Νικολάου, ο οποίος μετά το 1571 μετετράπηκαν σε μουσουλμανικό τέμενος και το ναό του Τιμίου Προδρόμου υπάρχει νότια προς την κοινότητα Μιάς Μηλιάς το εξωκκλήσι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Στρατηλάτου.

Όσοι επιθυμούν να ετοιμάσουν εορτές και άρτους, μπορούν να επικοινωνούν με τον Εκκλησιαστικό Επίτροπο κ. Θεόδωρο Μεϊβατσής, τηλ. 99631145.

Από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
4 Φεβρουαρίου 2020.

Το Σάββατο, 1 Φεβρουαρίου 2020, με την ευκαιρία των Προεορτίων της Υπαπαντής του Κυρίου και κατόπιν προσκλήσεως του Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου, πραγματοποιήθηκε εκκλησιασμός των ζευγαριών των οποίων ευλόγησε το Μυστήριο του Γάμου ή της Βάπτισης των παιδιών τους.

Η σύναξη ξεκίνησε με Θεία Λειτουργία στον ι.ν. Αγίας Βαρβάρας Πλατύ Αγλαντζιάς, της οποίας προέστη ο Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, συμπαραστατούμενος από τον εφημέριο π. Μάριο Μηλιώτη και το διάκονο π. Ανδρέα Ματέι.

Στο κήρυγμα του θείου λόγου ο Θεοφιλέστατος αναφέρθηκε στο νόημα της ευαγγελικής περικοπής και ερμήνευσε στα λόγια του Κυρίου «πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Λκ. ι΄ 20). Ο Κύριος μας διδάσκει σήμερα ότι κανένα προσωπικό μας επίτευγμα ή κατόρθωμα σε αυτή τη ζωή δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας. Η επίγειες χαρές είναι πρόσκαιρες και περαστικές, και μάλιστα μετά το πέρασμά τους φέρνουν θλίψη ή αφήνουν ελλειμματικότητα στην ψυχή μας. Όμως η χαρά που μας προσφέρει ο Θεός ένεκα της εγγραφής των ονομάτων μας εν Χριστώ στη Βασιλεία των Ουρανών, είναι αέναη και κανείς δεν μπορεί να μας την αφαιρέσει. Αυτό το μεγάλο προνόμιο της αντίληψης των πραγμάτων δεν το κατέχουν οι σοφοί αυτού του κόσμου, αλλά οι απλοί και ταπεινοί, σύμφωνα με τον ευχαριστιακό λόγο του Κυρίου: «Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ Πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου» (Λκ. ι΄ 21).

Ακολούθως, ο Θεοφιλέστατος τόνισε τη σημασία της σημερινής σύναξης. Από τη μια η συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία και από την άλλη η λειτουργία–επικοινωνία μετά τη Θεία Λειτουργία, ούτως ώστε οι νέοι να γνωρίζονται μεταξύ τους καλύτερα, επειδή είναι σημαντικό εντός της Εκκλησίας να έρχονται σε κοινωνία μεταξύ τους αλλά και πρώτα και κύρια με τον Πανάγιο Τριαδικό Θεό. Στις μέρες μας είναι ηρωισμός και ομολογία πίστεως οι νέοι να αποφασίζουν και να ακολουθούν τον έγγαμο βίο και τη δημιουργία οικογένειας, ως «κατ΄οίκον εκκλησίας», σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, δηλ. να τη σκέπει η χάρις του Ιησού Χριστού.

Πριν το τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Θεοφιλέστατος προσέφερε στον Διάκονο Ανδρέα Ματέι μια εικόνα των Αγίων Αποστόλων Βαρνάβα και Παύλου με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 5 χρόνων από τη χειροτονία του εις διακόνου από την Α.Μ. τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ. Χρυσόστομο.  

Ακολούθως, έγινε η τελετή κοπής της βασιλόπιτας στην αίθουσα του ναού. Όλοι οι παρόντες, μικροί και μεγάλοι, έλαβαν ευλογία από τον Θεοφιλέστατο διάφορα δωράκια. Η όμορφη μέρα έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά να παίξουν μαζί στην αυλή της Εκκλησίας και στο πάρκο Αθαλάσσας. Οι παρόντες είχαν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν και πάλι μεταξύ τους, να γνωρίσουν νεότερα ζευγάρια και όλοι μαζί να ευχαριστήσουν τον Επίσκοπο που για ακόμη μια χρονιά τους σύναξε όλους μαζί και τους έδωσε την ευκαιρία να βγουν από την ρουτίνα της καθημερινότητας και να μαζευτούν στο περιβάλλον της Εκκλησίας.

Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας

Το Σάββατο, 1η Φεβρουαρίου 2020, τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός της Υπαπαντής του Κυρίου, ημέρα που οι Κυθρεώτες εορτάζουν την Παναγία Χαρδακιώτισσα, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου, στον Ιερό Ναό Παναγίας Ευαγγελίστριας στην Παλλουριώτισσα. Φέτος, για πρώτη φορά μαζί με την Παναγία Χαρδακιώτισσα οι Πυργιώτες εόρτασαν και την Παναγία Απαλαίστρα, όπως συνήθιζαν στον κάμπο της Μεσα

ορίας.

Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού πανηγυρικό λόγο εκφώνησε ο Κυθρεώτης κ. Λουκάς Ορφανίδης, εκπαιδευτικός και πρώην Λυκειάρχης, στον οποίο ο Επίσκοπος Μεσαορίας προσέφερε μια εικόνα της Παναγίας της Απαλαίστρας. Στο τέλος του Εσπερινού όλοι μαζί ψάλτες και εκκλησίασμα έψαλλαν απόσπασμα του Παρακλητικού Κανόνα στην Παναγία τη Χαρδακιώτισσα, που ετοιμάστηκε με φροντίδα του μακαριστού Εκκλησιαστικού Επιτρόπου, Στυλιανού Πετάση.

Ο Θεοφιλέστατος προσφωνώντας τον ομιλητή εξήγησε στο εκκλησίασμα που βρίσκονται σήμερα τα ερείπια του Ναού της Παναγίας της Απαλαίστρας (μεταξύ Πυργάς και Σίντας Μεσαορίας). Πήρε αυτό το όνομα επειδή σε εκείνη την περιοχή κατά την ελληνιστική περίοδο υπήρχε Γυμνάσιο, δηλαδή τόπος άσκησης  των παλαιστών. Έτσι και η Παναγία μας πήρε το όνομα Απαλαίστρα, γιατί και αυτή αγωνίζεται για τη σωτηρία μας και καταισχύνει τον εχθρό με τη δύναμη που έχει.

Ανήμερα της εορτής, Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020, τελέστηκε Θεία Λειτουργία στον ίδιο Ναό προεξάρχοντος του Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου.

Ο Επίσκοπος Μεσαορίας στο κήρυγμα του θείου λόγου αναφέρθηκε στο γεγονός της Υπαπαντής του Κυρίου και ιδιαίτερα στη χαρά που πρέπει να έχει ο κάθε Χριστιανός επειδή, αν ο δίκαιος Συμεών κράτησε τον Χριστό στις αγκάλες του και δόξασε τον Θεό γιατί τον αξίωσε να δει τον Λυτρωτή κόσμου, τι θα πούμε εμείς σήμερα που δεχόμαστε τον Χριστό μέσα μας κάθε φορά που κοινωνούμε με το Σώμα και το Αίμα Του; Πρέπει να χαιρόμαστε αλλά ταυτόχρονα να ζούμε με τη συνείδηση του χρέους που έχουμε ως Χριστιανοί, γιατί ο αληθινός Χριστιανός βιώνει συνεχώς το μαρτύριο της συνειδήσεως. Ακόμη, ο Επίσκοπος Μεσαορίας τόνισε ότι καθήκον και υποχρέωσή μας είναι να κρατήσουμε την παρακαταθήκη της πίστης μας, δηλαδή να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε, εν δυνάμει, οι άγιοι της Εκκλησίας, να κρατήσουμε την ενότητά μας επειδή κανένας δεν σώζεται από μόνος του.

Τέλος, ο Θεοφιλέστατος, ως Πρόεδρος των κατεχόμενων ενοριών της Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας (διαμερίσματος Μεσαορίας) ευχαρίστησε όλους τους πρόσφυγες της Κυθρέας και της Πυργάς Μεσαορίας για την καλή συνεργασία που υπάρχει για τη διατήρηση των εορτών και των παραδόσεών μας. Χρέος όλων μας είναι να τις  μεταλαμπαδέψουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας. Τέλος, ευχήθηκε σε όλους χρόνια πολλά και του χρόνου να γιορτάσουμε εν ελευθερία την Παναγία την Χαρδακιώτισσα και την Παναγία Απαλαίστρα.

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας οι πρόσφυγες της Πυργάς συνάχθηκαν στην αίθουσα του Ναού, όπου ο Θεοφιλέστατος τέλεσε την κοπή της Βασιλόπιτας και ευχήθηκε σε όλους τους παριστάμενους. Την εκδήλωση χαιρέτησε ο Κοινοτάρχης και Εκκλησιαστικός Επίτροπος Αρχαγγέλου Μιχαήλ Πυργάς κ. Αντωνάκης Παπαντωνίου.

Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας

Αφορμή για να γράψω αυτό το σημείωμα μου έχει δώσει ένα βιβλίο που πήρα σαν χριστουγεννιάτικο δώρο: τον κατάλογο των πινάκων και των γλυπτών της Συλλογής Ανδρέα Πίττα με μυθολογικά θέματα. Ένας εντυπωσιακός τόμος 453 σελίδων, πλούσια εικονογραφημένος, με περιγραφές και σχόλια γραμμένα από ειδικούς, για την πλούσια συλλογή έργων τέχνης του φιλότεχνου -φιλόμουσου συμπατριώτη μας γιατρού και μεγαλοεπιχειρηματία που ζει και εργάζεται αθόρυβα στη Λεμεσό. Σκοπός του σημειώματός μου δεν είναι να παρουσιάσω τον τόμο της Συλλογής, γιατί δεν είμαι ειδικός πάνω σε θέματα νεώτερης τέχνης της μετά Χριστόν εποχής. Ελπίζω αυτό να γίνει από ειδικούς τεχνοκρίτες και να δημοσιευθεί και στον εγχώριον Τύπο, για να γίνει γνωστό το εύρος και η σημασία της προσφοράς του συλλέκτη στον Ελληνικό πολιτισμό, μέσω της συλλογής έργων τέχνης. Είναι γνωστή ήδη η προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας σε πολλούς άλλους τομείς. Η συλλογή έργων νεώτερης τέχνης (κυρίως πινάκων) με παραστάσεις από την ελληνική μυθολογία υπήρξε για τον συλλέκτη θέμα παιδείας και πίστης στη συμβολή της ελληνικής μυθολογίας στον παγκόσμιο πολιτισμό, κυρίως αυτόν που αποκαλούμε «ευρωπαϊκό πολιτισμό». Ο ίδιος, σε μια λακωνική εισαγωγή στο βιβλίο αναφέρει: «Δεν μπορώ να προσδιορίσω πόσο μεγάλη ήτο και είναι για μένα η σημασία της ελληνικής μυθολογίας. Γνωρίζω μόνον ότι με καταγοήτευε και εξακολουθεί να με καταγοητεύει η ανάγνωση του Ομήρου και του Ησιόδου». Αυτά από έναν Κύπριο γιατρό-επιχειρηματία, γεννημένο στην Κύπρο, όπου ο μύθος ζει ακόμη στην Πέτρα του Ρωμιού και στην Παλαίπαφο. 

Από μικρό παιδί του δημοτικού σχολείου με εντυπωσίαζε και με γοήτευε η μυθολογία, ο Τρωϊκός πόλεμος, οι περιπέτειες του Οδυσσέα, η θυσία του Αβραάμ. Η επαφή με τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς στο Γυμνάσιο αποτελούσε μια φυσιολογική συνέχεια, γιατί μου ήσαν γνώριμες οι μορφές των ηρώων του Ομηρικού έπους και των Πλατωνικών διαλόγων που είχαν σχέση με τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων. Σαν νεαρός αρχαιολόγος εξοικειώθηκα ακόμη πιο πολύ με το Δωδεκάθεο του Ολύμπου και τις παραστάσεις στην αρχαία τέχνη. 

Στις επισκέψεις μου στα μεγάλα μουσεία νεώτερης τέχνης (στο Λούβρο, στο Μητροπολητικό Μουσείο της Νέας Υόρκης ή στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου) δεν δυσκολευόμουν να ταυτίσω τα θέματα των ζωγραφικών πινάκων της Ευρώπης της περιόδου της Αναγέννησης. Κι όταν προσπάθησα να γνωρίσω έργα των μεγάλων ποιητών της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης, με τη βοήθεια της Γαλλίδας συζύγου μου, δεν βρέθηκα μπροστά σε άγνωστους κόσμους. 

Αν οι Έλληνες συγγραφείς της κλασικής Ελλάδας δέχονταν με περηφάνεια ότι η δική τους συμβολή αποτελούσε «ψυχία από την πλούσια τράπεζα του Ομήρου» και αν η ευρωπαϊκή διανόηση οφείλει χρέος μέγιστον στην αρχαία Ελλάδα μέσω Ρώμης, τότε η σημασία της γνώσης της μυθολογίας στην παγκόσμια παιδεία γενικά, είναι ευνόητη. 
Δεν θα επεκταθώ πάνω σ’ αυτό το θέμα, γιατί σκοπός μου δεν είναι να αποδείξω το αυτονόητο χρέος μας στον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. Το εγείρω μονάχα για να υπογραμμίσω το μέγα λάθος της υποτίμησης της μυθολογίας από την εκπαίδευση και τις καταστροφικές συνέπειες που έχει η άγνοιά της. 
Όταν πριν μερικές μέρες πληροφορήθηκα για τις καταστροφές που επέφερε στην Ελλάδα ο τυφώνας «Γηρυόνης», ρώτησα μαθητές του Γυμνασίου ποιος ήτο ο Γηρυόνης και κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή του. Παραστάσεις του βρέθηκαν στην Κύπρο και είναι βέβαια γνωστός από τους άθλους του Ηρακλή. Όταν το ανέφερα σε καθηγήτρια Γυμνασίου, μου είπε πως δεν την εκπλήσσει, γιατί μαθητής της απάντησε κάποτε ότι ο Απόλλωνας ήτο ομάδα ποδοσφαίρου της Λεμεσού. 
Ποιος φταίει; Η απάντηση εκπαιδευτικών με τους οποίους συζήτησα το θέμα ήτο ότι η μυθολογία δεν διδάσκεται πια στα σχολεία μας. Αρνούμαι να το δεχτώ και παρακαλώ θερμά το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού να πληροφορήσει όλους μας ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, γιατί αυτό θα αποτελούσε φρικτό πλήγμα για την παιδεία. Η ελληνική μυθολογία αποτελεί σημαντικό μέρος της κληρονομιάς μας κι αν δεν την διατηρήσουμε εμείς οι νεοέλληνες και δεν την κάνουμε κτήμα της παιδείας μας θα είμαστε αξιοκατάκριτοι. 

Βάσος Καραγιώργης   

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος το προσεχές Σάββατο 8 Φεβρουαρίου θα λειτουργήσει και θα κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Θεοδώρου στην Πάφο, όπου κατά τη λειτουργία θα χειροτονήσει εις πρεσβύτερο τον διάκονο Μιχαήλ Γεωργίου.

Την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου θα λειτουργήσει και θα κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Καλανδίωνος στις Αρόδες. Το εσπέρας της ίδιας ημέρας θα χοροστατήσει κατά τον εσπερινό και θα κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους στην Τραχυπέδουλα.

Τη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου θα λειτουργήσει και θα κηρύξει στο πανηγυρίζον Ιερό Εξωκκλήσι Αγίου Χαραλάμπους μεταξύ Λυσού και Φιλούσας Χρυσοχούς.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου κ. Τυχικός την προσεχή Κυριακή 9 Φεβρουαρίου θα λειτουργήσει και θα κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Ρηγίνου και Ορέστη στην Τρεμιθούσα.

Τη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου θα λειτουργήσει και θα κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους στην Έμπα.

Οι Θεολόγοι της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου την προσεχή Κυριακή 9 Φεβρουαρίου θα κηρύξουν ως εξής:

Παύλος Άρκου                     Κολώνη

Αλέξανδρος Μπιτσιούνης       Γιόλου

Γεώργιος Σαββίδης               Λέμπα

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου

Kωστής Kοκκινόφτας
Kέντρο Mελετών Iεράς Mονής Kύκκου
O EΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΑΤΘΙΑΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ (1878-1919)

H νεότερη ιστορία του Eλληνισμού περιλαμβάνει πολλά παραδείγματα κληρικών, οι οποίοι θυσιάστηκαν αγωνιζόμενοι με αυταπάρνηση για την πνευματική πρόοδο, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία των συνανθρώπων τους. Aνάμεσά τους συγκαταλέγονται και αρκετοί Kύπριοι, όπως ο Aγιοταφίτης Αρχιμανδρίτης Mατθίας Παυλίδης, ο οποίος γνώρισε μαρτυρικό θάνατο στην πόλη Ναζλή της Μικράς Ασίας, τον Iούνιο του 1919, ένα περίπου μήνα ύστερα από την έναρξη της Mικρασιατικής εκστρατείας, συνεχίζοντας τη μακρά παράδοση αυτοθυσίας, που δημιούργησε ο Oρθόδοξος κλήρος από τα χρόνια της Tουρκοκρατίας.

O Xαράλαμπος, όπως ήταν το λαϊκό του όνομα, γεννήθηκε, το 1878, στο χωριό Γύψου της επαρχίας Aμμοχώστου, όπου φοίτησε στο δημοτικό σχολείο και εργάστηκε, βοηθώντας τον πατέρα του στα οικογενειακά κτήματα. Οι γονείς του, Xατζηανδρέας και Xατζηπετρού Παύλου, είχαν ακόμη τέσσερα παιδιά, τους Δημήτρη, Βασίλειο, Bαρσανού και Πολύμνια.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ…

Μετά την επιτυχή επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε ο παρεπιδημών στην Αμερική Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος και αφού έλαβε χθες Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2020 εξιτήριο από την κλινική στην οποία νοσηλεύτηκε για μία μέρα, σήμερα Κυριακή 2 Φεβρουαρίου, ανήμερα τής εορτής τής Υπαπαντής, παρέστη συμπροσευχόμενος στο Ιερό Βήμα τού περικαλλούς Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος στο Σάρλοτ, όπου και μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων.

Ο ιερατικός προϊστάμενος τού ναού π. Βασίλειος Τσουρλής καθώς και το εκκλησίασμα τού ναού, υποδέχθηκε με ιδιαίτερη εγκαρδιότητα τον Προκαθήμενο τής Εκκλησίας Κύπρου και τη συνοδεία του. Να αναφερθεί ότι στη Θεία Λειτουργία, μαζί με τούς υπόλοιπους ύμνους, εψάλη και το απολυτίκιο τού ιδρυτού και προστάτου τής Εκκλησίας τής Κύπρου αποστόλου Βαρνάβα.

Στη συνέχεια, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να απαθανατίσουν τις σπάνιες αυτές ευκαιρίες με ομαδικές φωτογραφίες μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, τόσο στον Ιερό Ναό, όσο και στην παρακείμενη αίθουσα, όπου παρετέθη κέρασμα και εψάλη πολυχρονισμός τού Μακαριωτάτου.

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε η Δεσποτικοθεομητορική εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στον Ιερό Ναό Παναγίας του Τράχωνα στον Στρόβολο. Της Θείας Λειτουργίας προέστη ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμ. Ιωάννης, συμπαραστατούμενος από τον εφημέριο του ναού Αιδεσιμολογιώτατο π. Γεώργιο Χρυσοστόμου.

Ο Πανοσιολογιώτατος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στο ιστορικό αλλά και στη θεολογική σημασία της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου από τον πρεσβύτη και δίκαιο Συμεών, σαράντα ημέρες μετά την θεία Γέννηση του Σωτήρος Χριστού, την οποία εξιστορεί στο ιερό Ευαγγέλιό ο Ευαγγελιστής Λουκάς.

Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, η Παρθένος Μαρία, αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να εκτελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στο Θεό κατά το «πάν άρσεν διανοίγον μήτραν (δηλαδή πρωτότοκο) άγιον τω Κυρίω κληθήσεται» και για να προσφέρουν θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. Κατά τη μετάβαση αυτή, δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του ο υπερήλικας Συμεών.

Αυτό το γεγονός αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν ήλθε να καταργήσει τον Μωσαϊκό νόμο, όπως ισχυρίζονταν οι υποκριτές Φαρισαίοι και Γραμματείς, αλλά να τον συμπληρώσει, να τον τελειοποιήσει.

Ο Πανοσιολογιώτατος έκανε ιδιαίτερη μνεία στο ιερό και σεβάσμιο πρόσωπο του πνευματοκίνητου Θεοδόχου Συμεών και αναφέρθηκε στις προφητείες του προς τη Θεοτόκο.

Η πρώτη αναφερόταν στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού: «ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Η δεύτερη αναφερόταν στο πρόσωπο της Θεοτόκου «Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί».

Τέλος, ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος, τόνισε ότι θα πρέπει να μας ενθαρρύνει ο λόγος του πρεσβύτου Συμεών για τον Χριστό ότι «οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνά­στασιν πολλῶν», διότι οτιδήποτε και αν υπομείνουμε στη ζωή μας για χάρη Του, Αυτός είναι η ανάστασή μας και η σωτηρία μας. Εν κατακλείδι ευχήθηκε σε όλους να αξιωθούν στη ζωή τους της υπαπαντής- υποδοχής του Σωτήρος Χριστού μέσα στην καρδιά τους, αλλά και της υποδοχής της ελευθερίας και της αποκαταστάσεως της ειρήνης της κατεχόμενής μας πατρίδος.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας έγινε η λιτάνευση της ιεράς εικόνος της Παναγίας του Τράχωνα και δέηση υπέρ ελευθερίας της νήσου μας και ταχείας επανόδου των εκτοπισμένων πατέρων και αδελφών στις πατρογονικές τους εστίες.

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησίφορου
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΑΛΑΜΙΩΤΙΣΣΗΣ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ

ΕΠΙ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΓΑΘΗΣ

(ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ)

• Τρίτη 04 Φεβρουαρίου 2020

4:30 μ.μ.     Πανηγυρικός εσπερινός  του οποίου θα προεξάρχει ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος.

• Τετάρτη 05 Φεβρουαρίου 2020

7:00 π.μ.    Όρθρος και Πανηγυρική  Θεία Λειτουργία της οποίας θα προστεί ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Ιωάννης Καλοζώης.

Οι Ακολουθίες θα τελεσθούν στο παρεκκλήσιο της Αγίας Αγάθης το οποίο βρίσκεται εντός του κτιρίου της Ιεράς Μονής Σαλαμιωτίσσης.

Οι πιστοί θα έχουν την ευλογία να προσκυνήσουν τα χαριτόβρυτα λείψανα της Αγίας Αγάθης.

Εκ της Ιεράς Μονής Σαλαμιωτίσσης

ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ

ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

Οὕτω γοῦν οἱ τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσοφίας ἀρχηγικοὶ καθηγεμόνες ὑπὲρ ἀληθείας ἀποθνῄσκουσι πᾶσαν ἡμέραν μαρτυροῦντες ὡς εἰκὸς καὶ λόγῳ παντὶ καὶ ἔργῳ τῇ ἑνιαίᾳ τῶν Χριστιανῶν ἀληθογνωσίᾳ τὸ πασῶν αὐτὴν εἶναι καὶ ἁπλουστέραν καὶ θειοτέραν, μᾶλλον δὲ τὸ αὐτὴν εἶναι τὴν μόνην ἀληθῆ καὶ μίαν καὶ ἁπλῆν θεογνωσίαν. (Περὶ θείων ὀνομάτων, VII, 4).

Ὁ Διονύσιος Ἀρεοπαγίτης γράφει ὅτι, “οἱ δικοί μας ἀρχηγοὶ καὶ ἡγεμονεύοντες ὡς πρὸς τὴ θεία σοφία, καθημερινῶς ἀποθνήσκουν γιὰ τὴν ἀλήθεια, ὅπως ἁρμόζει, μὲ λόγους καὶ μὲ ἔργα γιὰ τὴν ἑνιαία γνώση τῆς ἀλήθειας τῶν Χριστιανῶν. Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ σὲ σύγκριση μὲ ἄλλες προτεινόμενες ἀλήθειες εἶναι καὶ ἡ ἁπλούστερη καὶ αὐτὴ ἔχει θεϊκὸ χαρακτήρα. Ἢ καλύτερα, αὐτὴ ἡ θεία σοφία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ καὶ ἡ μόνη πραγματικὴ θεογνωσία”. Ὁ Ἀρεοπαγίτης ποὺ ἔγραφε πιθανὸν τὸν πέμπτο αἰῶνα, δηλαδὴ ἕνα αἰῶνα μετὰ ἀπὸ τοὺς σήμερα τιμώμενους Τρεῖς Μεγάλους Ἱεράρχες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἄλλωστε ἔχει ἀντλήσει τὸν πλοῦτο τῆς θεολογίας τους, ἔζησε ὅπως καὶ ἐκεῖνοι σὲ περίοδο ποὺ ἀκόμα ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία μὲ τὶς διάφορες σχολὲς τῶν Νεοπλατωνικῶν καὶ ἄλλων φιλοσοφικῶν συστημάτων, ἤθελε νὰ ὁρίσει τὴν περὶ τοῦ ὄντος ἀλήθεια. Αὐτὸ εἶναι ἐμφανὲς στὰ Ἀεροπαγιτικὰ συγγράμματα.

Θὰ χρησιμοποιήσουμε ὅμως στὴν κυριολεξία τὴ βεβαίωση τοῦ Ἀρεοπαγίτη ὅτι «οἱ δικοί μας ἀρχηγοὶ καὶ ἡγεμονεύοντες ὡς πρὸς τὴ θεία σοφία, καθημερινῶς ἀποθνήσκουν γιὰ τὴν ἀλήθεια, ὅπως ἁρμόζει, μὲ λόγους καὶ μὲ ἔργα γιὰ τὴν ἑνιαία γνώση τῆς ἀλήθειας τῶν Χριστιανῶν». Αὐτὴ τὴ διαπίστωση θὰ τὴν ἐφαρμόσω στοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι ἄφησαν ἀνεξίτηλη τὴ σφραγίδα τους στὴν ἱστορία ὄχι ἁπλῶς καὶ μόνο τῆς Ἑκκλησίας, ἀλλὰ τῆς ἀνθρωπότητας στὸ σύνολό της μὲ τὴ ζωὴ καὶ τοὺς ἀγῶνες τους, μὲ τὰ συγγράμματά τους καὶ μὲ τὴ θεολογία τους, ποὺ παραμένει ἀκόμα καὶ στὶς μέρες μας σὲ ἰσχύ, γι᾽ αὐτὸ καὶ συνεχίζουν νὰ παραμένουν οἰκουμενικοὶ διδάσκαλοι.

Γιὰ ποιὰ ἀλήθεια ὅμως διεξήγαγαν συνεχῆ ἀγῶνα ἔργῳ καὶ λόγῳ οἱ ἡγούμενοι τῆς θεογνωσίας καὶ τῆς ἀλήθειας Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας; Ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἀλήθεια; Ὀρθόδοξος σύγχρονος θεολόγος, ἔχοντας κατὰ νοῦν τὶς γνωστὲς λεγόμενες ἀποδείξεις ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ τοῦ Δυτικοῦ σχολαστικοῦ Θεολόγου καὶ Φιλόσοφου Θωμᾶ τοῦ Ἀκινάτη, εἶχε σημειώσει τὸ χαρακτηριστικὸ ὅτι γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ, ἡ ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπόλυτα βέβαιη καὶ δὲν χρειάζεται ἀπόδειξη. Ἐκεῖνο ποῦ θέλουμε καὶ προσπαθοῦμε να ἀποδείξουμε εἶναι αὐτὴ αὕτη ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου, δεδομένων τῶν ρευστῶν συνθηκῶν τῆς ἐπίγειας ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου του. Αὐτὸ ποὺ ἐννοεῖται στὴ συγκεκριμένη περίπτωση εἶναι ἡ ἀπόλυτη καὶ ὑπαρξιακὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, γιατὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει χωρὶς τὴ σχέση του μὲ τὸν χορηγὸ τῆς ζωῆς. Μὲ αὐτὸ ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ Χριστιανικὴ διδασκαλία δὲν εἶναι περιοριστικὴ τῆς γνώσης σὲ μόνα τὰ ὄντα ποὺ ὑποπίπτουν στὶς αἰσθήσεις, ἀλλὰ τὸ ὑπὲρ τὴν ὕλη ὑπαρκτὸ εἶναι περισσότερο  βέβαιο ἀπὸ τὸ αἰσθητό.

Ὁ τίτλος τῆς ἀποψινῆς πανυγηρικῆς ὁμιλίας μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ τῆς ἑρτῆς τῶν γραμμάτων, τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας, εἶναι ἐμπευσμένη ἀπὸ τὸν περίφημο Λόγο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: “Πρὸς τοὺς Νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων”. Χαρακτηριστικὰ μάλιστα, ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς νέους, τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι ἔχουν ὡς παιδαγωγοὺς τοὺς γονεῖς τους, μετὰ ὅμως ἔχουν καὶ τὸν ἴδιο γιὰ νὰ τοὺς προσφέρει τὶς παιδευτικὲς κατευθύνσεις, δεδομένου ὅτι, ὅπως ὁ ἴδιος, οἱ ἄλλοι τιμώμενοι ἅγιοι Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅπως καὶ τὸ σύνολο τῶν Πατέρων τῆς ἐποχῆς αὐτῆς, φοιτοῦσαν σὲ σχολὲς ὅπου διδασκόταν ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία, ἡ Ἑλληνικὴ μυθολογία καὶ γενικότερα ἡ Ἑλληνικὴ παιδεία[1].

Στὶς μέρες μας γίνεται κατὰ κόρον λόγος γιὰ τὴν Παιδεία. Δίκαια, βέβαια, γιατὶ ἔχουμε εὐθύνη γιὰ τὴν παροχὴ τῆς γνώσης καὶ τὴ μόρφωση τοῦ χαρακτήρα, τῆς προσωπικότητας καὶ τῆς κοινωνικοποίησης τῶν νέων. Θὰ ἔλεγα, ὅμως, ὅτι τὰ ρεύματα ποὺ ἐπιθυμοῦν τὴν δική τους ἐπίδραση στὴν Παιδεία εἶναι ἄπειρα καὶ τὸ καθένα στοχεύει σὲ ἕνα ἢ περισσότερους σκοπούς. Γιὰ τὴν Πατρίδα μας τὰ πράγματα δὲν διαφοροποῦνται καὶ πολύ. Εἶναι κράτος μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ δέχεται κατευθυντήριες γραμμὲς γιὰ ἐναρμόνηση τῆς Παιδείας μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ δεδομένα. Ἐπίσης ἡ παγκοσμιοποίηση ἐπηρεάζει τὴ στοχοθέτηση τῆς παιδείας, ὅπως βέβαια καὶ σὲ ὕψιστο βαθμό, ἡ ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας. Θὰ ἔλεγα ὅμως μὲ τρόπο χαρακτηριστικό, ὅτι μελέτες, καὶ ὑπάρχει πλῆθος παρόμοιων μελετῶν, ποὺ χθὲς ἀσχολήθηκαν μὲ τὴν στοχοθέτηση τῆς παιδείας, οἱ προτάσεις τους δὲν ἰσχύουν πλέον για τὸ σήμερα. Οἱ ἀλλαγὲς ποὺ παρατηροῦνται στὸ κοινωνικό, τὸ πολιτικό, τὸ τεχνολογικὸ καὶ τὸ ἐκπαιδευτικὸ γίγνεσθαι εἶναι τόσο πολλὲς καὶ κυρίως ρευστές, ποὺ εἶναι σχεδὸν ἀδύνατο νὰ τὶς παρακολουθήσει κανείς.

Χωρὶς νὰ θέλω νὰ ἀσκήσω ὁποιαδήποτε κριτική, διεξερχόμενος κείμενο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Πολιτισμοῦ σχετικὸ μὲ τὴν Παιδεία, γιὰ τὴ δική μου ἐνημέρωση, διαπίστωσα ὅτι κατὰ τὸ μέγιστο ἀσχολεῖται μὲ τὴν πρακτικὴ ὀργάνωση τῆς Παιδείας, πρᾶγμα ἀπόλυτα θεμιτό, κατανοητὸ καὶ ἀναγκαῖο, ἀλλὰ εἶναι ἑτεροβαρὲς ὡς πρὸς τοὺς ἐπιδιωκόμενους στόχους. Βεβαίως, διαπιστώνει κανεὶς στὸ κείμενο τοῦ Ὑπουργείου τῆς Παιδείας καὶ Πολιτισμοῦ, τὴν ὕπαρξη συγκεκριμένων στόχων, παρόμοιων μὲ μελέτες γιὰ παράδειγμα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Ἄρθρο μὲ τίτλο, “Ἡ πολιτιστικὴ εὐαισθησία γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἀρχῶν συμπεριφορᾶς στὴν παιδεία”, εἰδικὰ γιὰ τὴν Πολιτεία τῆς Ἀτλάντας[2], σημειώνει ὅτι οἱ ὑπεύθυνοι συμπεριφεριολόγοι, ὅπως ἀποκαλοῦνται, γιὰ τὴν πολιτιστικὴ ταυτότητα καὶ συμπεριφορά τῶν παιδιῶν ποὺ μετέχουν στὸ ἐκπαιδευτικὸ ἀγαθό, πρέπει νὰ προσανατολίσουν τὴν προσπάθεια τῆς παιδείας σὲ τρεῖς τομεῖς: τὴν ἐθνικότητα, τὸ φύλο καὶ τὴ θρησκεία. Αὐτὲς οἱ ἀρχὲς βέβαια ἀναφέρονται σὲ μία πολυπολιτισμικὴ κοινωνία τῶν πολλῶν Ἐθνοτήτων καὶ τῶν πολλῶν θρησκειῶν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, μὲ στόχο τὴν ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας τοῦ παιδιοῦ ὁποιασδήποτε ἡλικίας μέσα στὸ μακροκοινωνικὸ περιβάλλον ποὺ ζεῖ, ὅπως καὶ τὴ στήριξη τῆς συμπεριφορᾶς του ἀνάλογα μὲ τὴν πολιτιστικὴ καὶ θρησκευτική του προέλευση ἤ καὶ τοῦ φύλου του καὶ ἐντὸς τοῦ μικροκοινωνικοῦ του περιβάλλοντος, ὅπως εἶναι ἡ οἰκογένεια μὲ τὶς θρησκευτικὲς ἐπιλογές τους ἤ καὶ ἡ θρησκευτικὴ κοινότητα μέσα στὴν ὁποία ἀναπτύσσονται πνευματικά, γιὰ νὰ μὴ δημιουργοῦνται συγκρούσεις μεταξὺ τοῦ παιδιοῦ καὶ τοῦ περιβάλλοντός του ἤ καὶ συγχύσεις ὡς πρὸς τὶς ἐπιλογές τοῦ νέου.

Ἡ Κύπρος πιθανὸν νὰ ἀποτελεῖ μία μικρογραφία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ἤ καὶ τῶν χωρῶν τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης, στὴν ὁποία καὶ ἀνήκει, λόγω τῆς συνθέσεως τοῦ σχολικοῦ πληθυσμοῦ μὲ τὴν παρουσία πολλῶν παιδιῶν ἐργαζομένων ἤ καὶ μεταναστῶν γονέων. Βεβαίως, εἶναι ἀναγκαία ἡ φροντίδα γιὰ τὰ παιδιὰ αὐτά, ἀλλὰ ἐδῶ ὑπάρχει μία πρόκληση ἐθνικῆς καὶ πολιτιστικῆς εὐθύνης γιὰ τοὺς Κύπριους νέους. Ἡ Ἀτλάντα θέτει ὡς βάση τῆς παιδείας τὴν ἐθνικότητα, τὸ φύλο καὶ τὴ θρησκεία. Ἂν ἀναφέρουμε ἕνα ἄλλο παράδειγμα, τὸ ὁποῖο δὲν περιορίζεται γεωγραφικά, ἀλλὰ ἐφαρμόζεται κατὸπιν ἰδεολογικῆς ἐπιλογῆς, δηλαδὴ αὐτὸ τοῦ λεγόμενου ἀνθρωπισμοῦ, γνωστοῦ ὡς οὐμανισμοῦ (humanismus), ἕνα φιλοσοφικὸ κίνημα ποὺ θέλει νὰ ἐπηρέάζει τὰ τῆς Παιδείας μὲ τὰ διάφορα lobbys στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἢ καὶ ἀλλοῦ, διαγράφει τὰ ὅρια τοῦ ἀνθρώπου μόνο στὸ χῶρο τοῦ αἰσθητοῦ. Ἀπορρίπτει τὸ ὑπερβατὸ, δηλαδὴ τὸν Θεό. Στο υπαρξιακό ερώτημα “Ποιός/Τί εἶμαι;” ὁ ἀνθρωπιστής Dan Barker ἀπαντᾶ:

“Εἶσαι ἕνας ἔλλογος ἄνθρωπος. Ἡ ζωή σου ἔχει ἀξία από μόνη της. Δὲν εἶσαι δεύτερης τάξης κάτοικος τοῦ σύμπαντος, ὅπου ἀντλεῖς τὸ νόημα τῆς ζωῆς ἀπὸ κάποιον ἔξω ἀπό σένα. Δὲν εἶσαι ἐκ φύσεως κακός, εἶσαι ἐκ φύσεως ἄνθρωπος, ἔχοντας τὴ θετικὴ δυνατότητα νὰ βοηθήσεις νὰ γίνει ὁ κόσμος γύρω σου πιὸ ἠθικός, πιὸ εἰρηνικός, πιὸ εὐχάριστος. Ἐμπιστεύσου τὸν ἐαυτό σου”.

Ὁ ὁρισμὸς τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸν ἀνθρωπισμὸ καὶ τὸν ἀθεϊσμὸ συνοψίζεται στὴ διακήρυξη ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἡ ὕλη ἔχει ὀργανωθεῖ ἀφ᾽ ἑαυτῆς, ἀπορρίπτεται ἡ θρησκεία ὡς δεισιδαιμονία καὶ παραλογισμός, τὰ προβλήματα λύονται μὲ τὴ λογικὴ καὶ τὸ ἄτομο παύει νὰ ὑπάρχει μὲ τὸ θάνατο. Βεβαίως, πολλὲς ἀνθρωπιστικὲς ἀρχές, ὄχι αὐτὲς ποὺ ἀπαριθμήσαμε, εἶναι κατ᾽ ἐξοχὴν ἀρχὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ[3], ὅπως ὁ λεγόμενος ῾χρυσὸς κανόνας᾽ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων ποὺ τὸν υἱοθετεῖ καὶ ὁ ἀνθρωπισμὸς: “πάντα οὖν ὅσα ἐὰν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως” (Ματθ. 7,12), ἀφαιρόντας τον ὅμως ἀπὸ τὸ πλαίσιο τῆς διδασκαλίας τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ Ψαλμωδός, στὴ διακήρυξη αὐτὴ τοῦ ἀθεϊστικοῦ ἀνθρωπισμοῦ ἀπαντᾶ: “Εἶπεν ἄφρον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, οὐ ἔστι Θεός”. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ συγκέντρωσε τὴν πλούσια ἐσωδεία του σὲ μεγαλύτερες ἀποθῆκες καὶ σὰν σὲ μονόπρακτο στὴ σκηνή, μονολογώντας εἶπε τὸ περίφημο: “ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου” (Λκ. 12,19), τὸν ἔθεσε ἐνώπιον τοῦ σκληροῦ διλήματος: “ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;” (Λκ. 12,20).

Ἀπὸ τὴ μέχρι τώρα διαπραγμάτευση ἐντοπίζουμε δύο σημαντικὰ θέματα: α) τὴ συνεχὴ ροὴ τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου ποὺ δὲν προσφέρει κάτι πνευματικὰ σταθερό, στὸ ὁποῖο νὰ μπορεῖ νὰ στηριχθεῖ ἡ Παιδεία καὶ νὰ στηριχθεῖ ὁ νέος κατὰ τὴ διάρκεια τῆς σχολικῆς ἡλικίας του καὶ στὴν πορεία τῆς ζωῆς του καί, β) τὸν ἀνθρωπισμό, ποὺ μὲ τὴν πρόταση τῆς ἐκκοσμικευμένης παιδείας ἀπορρίπτει τὴν πίστη στὸν Θεό. Οἱ καταστάσεις αὐτὲς μᾶς ὁδηγοῦν στὸ ἀντίβαρο ἔναντι τῶν προτάσεων αὐτῶν, ποὺ εἶναι ἡ πρόταση τοῦ Μ. Βασιλείου, ὅτι ὁ στόχος τῆς παιδείας εἶναι ἡ Θεωρία τοῦ Ὄντος[4]. Αὐτὴ ἡ ἀρχὴ προσφέρει τὴ σταθερά, ἀναγκαία γιὰ νὰ στηρίξει ὁ παιδευόμενος ὅλο τὸ ἐσωτερικό του πνευματικὸ οἰκοδόμημα ποὺ οἰκοδομεῖται μὲ τὴ συνεχῆ γνωσιολογικὴ καὶ μορφωτική του προσπάθεια. Διευκρινίζουμε ὅτι τὸ ΟΝ στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται ὁ Μεγάλος Καππαδόκης Πατέρας, δὲν εἶναι τὸ ἀφηρημένο ὂν τῆς φιλοσοφίας, ἀλλὰ ὁ προσωπικὸς Θεὸς τῆς Ἀποκαλύψεως, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅταν ὁ Μωυσῆς βρέθηκε ἐνώπιον τῆς φλεγόμενης καὶ μὴ καιόμενης βάτου στὸ Σινᾶ ὄρος, ὁ Θεὸς τοῦ ἀποκάλυψε τὸ ὄνομά του μὲ τὴν πρόταση, “ἐγὼ εἰμὶ ὁ ὢν”, εἶμαι αὐτὸς ποὺ ὑπάρχω. Γι᾽ αὐτὸ τὸ ὄν μιλᾶ ὁ Μ. Βασίλειος. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος παρομοιάζει τὴν ἀνάβαση τοῦ προφήτη Μωυσῆ στὸ Σινᾶ μὲ τὴν προσπάθεια ποὺ πρέπει νὰ καταβάλει ὁ κάθε θεολόγος, ὁ κάθε παιδεύων καὶ παιδευόμενος, ὁ κάθε ἄνθρωπος γιὰ νὰ γνωρίσει τὸν Θεό. Αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ τὴ βασικὴ Χριστιανικὴ ἀρχή τῆς ἀρχῆς τοῦ μέσου καὶ τοῦ τέλους, δεδομένου ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς εἶναι “χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας” (Ἑβρ. 13,8). Ὁ Θεὸς ἀποκαλύφθηκε στὸν Προφήτη τῆς Ἀποκαλύψεως εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη λέγοντάς του: “Ἐγώ εἰμι τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὦ, … ὁ ὢν καὶ ὁ ἢν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ” (Ἀπ. 1,8).

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, κατ᾽ ἐξοχὴν ἔχουν καθιερώσει τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία, τὸ δόγμα καὶ τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἂν ὁ Χριστιανισμὸς καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ κατὰ συνέπεια, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχουν ἀνθρωπιστικὸ χρακτήρα, διδασκαλία καὶ προοπτική, διερωτῶμαι τὶ μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνθρωπισμὸς καὶ ποιὸς ἄλλος μπορεῖ νὰ καταθέσει τὶς ἀξίες τοῦ Χριστιανικοῦ ἀνθρωπισμοῦ; Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, λαμβάνοντας τὴν ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴ συνεργία τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τοῦ πρόσφερε τὴ σωτηρία, τὴ δυνατότητα νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ ὅ,τι ταπεινώνει καὶ ἀποανθρωποιεῖ τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ τὸν ὁδηγεῖ στὸν ἁγιασμό. Ἡ μεγαλύτερη τιμὴ ἀκόμα εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει ἐγκαταστήσει αἰωνίως τὴν ἀνθρώπινη φύση ἑνωμένη στὴν ὑπόσταση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, στὰ “δεξιὰ” τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Τὸ πλέον χαρακτηριστικὸ  δῶρο γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἐλευθερία καὶ τὸ αὐτεξούσιό του. Σὲ αὐτὴ τὴ σταθερὰ τῆς παιδείας καὶ τῆς πίστης γίνεται ἡ ἀναφορὰ τοῦ Μ. Βασιλείου μὲ τὴν πρόταση: “ἡ θεωρία τοῦ Ὄντος”. “῎Εσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν” (Μτ. 5,48). Θέτουμε τὸν ἑαυτό μας ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ καὶ καταβάλλουμε προσπάθεια νὰ μιμηθοῦμε τὴν τελειότητα τοῦ παραδείγματος, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι ὁ κατ᾽ ἐξοχὴν παδαγωγός.

Γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖ ὅμως ὅτι ὁ Μ. Βασίλειος, μὲ μία τέτοια πρόταση ἀποκλείει τὴν ἄλλη γνώση, ἡ ὁποία ὀνομάσθηκε ῾θύραθεν᾽, κάνει μία σημαντικὴ σύνθεση μὲ τὴν περιγραφὴ μιᾶς εἰκόνας. Ἡ θεωρία τοῦ ὄντος, ποὺ δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴ σχέση μας μὲ τὸν Θεό, παράγει καρποὺς ἁγιασμοῦ, δικαιοσύνης, ἀγάπης, εἰρήνης, σεβασμοῦ τοῦ συνανθρώπου μας, σεβασμοῦ τῆς δημιουργίας καὶ τοῦ περιβάλλοντος. Οἱ καρποὶ αὐτοὶ καὶ ἄλλοι πολλοὶ εἶναι οἱ καρποὶ τοῦ δένδρου, ποὺ ἀντιστοιχοῦν στὶς ἀρετὲς ποὺ πρέπει νὰ κοσμοῦν τὸν ἄνθρωπο. Κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο, τὰ φύλλα προστασίας τῶν καρπῶν εἶναι ἡ θύραθεν παιδεία. Στὴ σκέψη τοῦ ἱεροῦ Πατέρα, ἐπιπρόσθετα, τὸ δένδρο μὲ τοὺς καρπούς, ποὺ αὐτὴ τὴ φορὰ προσφέρουν τὴ ζωή, συγκρίνεται μὲ τὸ δένδρο τοῦ Παραδείσου, τοῦ ὁποίου ὁ καρπὸς ὁδήγησε στὴν πτώση, γιατὶ θέλησαν οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀποβάλουν τὸν Θεό ἀπὸ τὴ ζωή τους καὶ νὰ τὸν ἀντικαταστήσουν μὲ τὸν ἑαυτό τους. Οἱ καρποί, ἑπομένως, τῆς πίστεως καὶ τῆς παιδείας εἶναι αὐτοὶ ποὺ συνθέτουν τὴν πίστη καὶ τὴν ἠθική συμπεριφορὰ καὶ ἀποτελοῦν ἀναγκαῖο συνοδὸ γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο και τὶς ἀνθρώπινες ἀξίες καὶ γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀποτελοῦν στόχους τῆς παιδείας. Ἐπειδὴ προσφάτως δημιουργήθηκε σάλος γιὰ κάποια περιστατικὰ ὅσον ἀφορᾶ τὴ διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν, θὰ πρέπει νὰ δηλώσουμε ἀπερίφραστα ὅτι αὐτὰ φανερώνουν ἀρρωστημένη θρησκευτικότητα ποὺ ἀντιτίθενται στὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων και τῆς Ἐκκλησίας στὸ σύνολό της.

Ἡ ἱστορία τῆς συνθέσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὸν Ἑλληνισμό, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σύνθημα, οὔτε ἕνα ἰδεολόγημα, ἔχει μετατραπεῖ σὲ μήτρα Χριστιανικοῦ καὶ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Ἀρκεῖ μία μικρὴ παρατήρηση γιὰ νὰ διαπιστώσουμε τὴν πραγματικότητα αὐτή. Γερμανὸς φιλόσοφος, συνειδητοποιώντας τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἀξία τῆς Ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, διατύπωσε μὲ χαρακτηριστικὸ τρόπο τὴν ἔκπληξή του λέγοντας, ῾μισῶ τοὺς Ἕλληνες φιλόσοφους γιατὶ εἶπαν τὰ πάντα καὶ δὲν ἄφησαν κάτι γιὰ ἐμᾶς᾽. Κατ᾽ ἀντίστοιχο τρόπο μὴ Ἕλληνας ὀρθόδοξος θεολόγος εἶπε ὅτι ἄν θέλουμε νὰ γίνουμε ἀληθινοὶ θεολόγοι καὶ γιατὶ ὄχι καὶ αὐθεντικοὶ Χριστιανοί, πρέπει νὰ γίνουμε Ἕλληνες, ἐννοῶντας ὅτι οἱ Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἔχουν διδάξει τὴν ἀληθινὴ θεολογία μὲ τὴ θεολογικὴ σκέψη καὶ τὰ συγγράμματά τους. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ὅμως, τὸ ὄργανο τῆς φιλοσοφικῆς καὶ θεολογικῆς σκέψεως εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα. Ὁ προβληματισμός μου εἶναι κατὰ πόσο μποροῦμε σήμερα νὰ γίνουμε εἴτε Ἕλληνες φιλόσοφοι εἴτε ἀληθινοὶ θεολόγοι καὶ αὐθεντικοὶ Χριστιανοὶ μὲ τὴν χωρὶς ἐπίπεδο ἐκμάθυνση ἤ καὶ τὴν κακοποίηση τῆς Ἑλληνικῆς γλῶσσας καὶ τὴν παραθεώρηση παιδείας καὶ τῆς σχέσώς μας μὲ τὸν Θεό.

Θα έλεγα ὁλοκληρώνοντας, ναὶ στὴν ποιοτητικὴ παιδεία ἀπό τὸ κράτος καὶ τοὺς φορεῖς τῆς παιδείας, ἀλλὰ ἡ ἔκκλησή μου πρὸς τοὺς γονεῖς εἶναι νὰ μὴ θέτουν σὲ δεύτερη μοίρα τὴν πνευματικὴ καὶ γνωσιολογικὴ παιδεία τῶν παιδιῶν τους. Ὁ Χριστὸς εἶπε χαρακτηριστικά: “Τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;” (Μτ. 7,9-19). Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος συμβουλεύει τοὺς γονεῖς νὰ μὴ προσφέρουν ὡς κληρονομία μόνο τὰ ὑλικά, ποὺ εὔκολα σκορπίζονται, ἀλλὰ τὰ πνευματικὰ καὶ σταθερά (Ἐπιστ. 61). Ἡ σύγχρονη παιδεία μας καὶ βεβαίως δὲν θὰ ἀγνοήσει οὔτε θὰ ἀπορρίψει τὴν τεχνολογία καὶ τὴν ἐπιστήμη. Προφανέστατα ὅμως, πρέπει νὰ ἀποβάλει τὸν χρηστικό της χαρακτήρα, ποὺ ἔχει μοναδικὸ στόχο τὴν ἐπιτυχία τῶν ἐξετάσεων καὶ τὴν εἴσοδο στὰ Πανεπιστήμια, πνίγοντας καὶ μηδενίζοντας τὶς πραγματικὲς ἀξίες καὶ τοὺς πραγματικοὺς στόχους. Ἐν κατακλείδι, σύμφωνα μὲ τὸν Μ. Βασίλειο, ἡ σταθερὰ ἀξία ποὺ προσφέρει ἐγγύηση στὴν ὁλοκλήρωση τῆς προσωπικότητας, μετὰ τὴ συγκέντρωση τῶν ποικίλων γνώσεων, εἶναι ἡ θεωρία τοῦ ὄντος τῆς Ἑλληνικῆς κοσμοθεωρίας καὶ ἡ θεωρία τοῦ Θεοῦ τῆς Χριστιανικῆς Ἀποκαλύψεως.

[1] Τό τε γὰρ ἡλικίας οὕτως ἔχειν, καὶ τὸ διὰ πολλῶν ἤδη γεγυμνάσθαι πραγμάτων, καὶ μὴν καὶ τὸ τῆς πάντα παιδευούσης ἐπ’ ἄμφω μεταβολῆς ἱκανῶς μετασχεῖν, ἔμπειρόν με εἶναι τῶν ἀνθρωπίνων πεποίηκεν, ὥστε τοῖς ἄρτι καθισταμένοις τὸν βίον ἔχειν ὥσπερ ὁδοῦ τὴν ἀσφαλεστάτην ὑποδεικνύναι· τῇ τε παρὰ τῆς φύσεως οἰκειότητι εὐθὺς μετὰ τοὺς γονέας ὑμῖν τυγχάνω, ὥστε μήτ’ αὐτὸς ἔλαττόν τι πατέρων εὐνοίας νέμειν ὑμῖν, ὑμᾶς δὲ νομίζω, εἰ μή τι ὑμῶν διαμαρτάνω τῆς γνώμης, μὴ ποθεῖν τοὺς τεκόντας, πρὸς ἐμὲ βλέποντας. (Πρὸς τοὺς Νέους, 1, 3-13).

[2] Cultural Sensitivity in the Application of Behavior Principles to Education. Contributors: Kauffman, James M. – Author, Conroy, Maureen – Author, Gardner, Ralph,, III – Author, Oswald, Donald – Author. Journal title: Education & Treatment of Children. Volume: 31. Issue: 2 Publication date: May 2008.

[3] Βλ. Dean HALVERSONE. Guide des religions. Perpective Chrétienne, édition, Maison de la Bible, 2008. Τὸ πρωτότυπο Ἀγγλικό: The Compact Guide to World Religions, International Students, Inc, 1996.

[4] “Λέγεται τοίνυν καὶ Μωϋσῆς ἐκεῖνος ὁ πάνυ, οὗ μέγιστόν ἐστιν ἐπὶ σοφίᾳ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὄνομα, τοῖς Αἰγυπτίων μαθήμασιν ἐγγυμνασάμενος τὴν διάνοιαν, οὕτω προσελθεῖν τῇ θεωρίᾳ Τοῦ ὄντος. Παραπλησίως δὲ τούτῳ, κἀν τοῖς κάτω χρόνοις, τὸν σοφὸν Δανιὴλ ἐπὶ Βαβυλῶνός φασι τὴν Χαλδαίων σοφίαν καταμαθόντα, τότε τῶν θείων ἅψασθαι παιδευμάτων”. (Πρὸς τοὺς Νέους, 3, 11-18).

Δελτίο Τύπου

Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ Χρυσόστομος σήμερα Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2020 και ώρα 17.30 (ώρα Ελλάδος) έλαβε εξιτήριο από την κλινική Atrium Health στη Βόρεια Καρολίνα Αμερικής, στην  οποία είχε εισαχθεί χθες Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2020, όπου υπεβλήθη σε επέμβαση καυστηριασμού καρκινικών εστιών στο συκώτι με πλήρη επιτυχία.

Εκ του Αρχιεπισκοπικού Γραφείου,

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

1 Φεβρουαρίου 2020